برنامه ریزی مدیریت ریسک به منظور شناسایی، ارزیابی، کنترل و مدیریت ریسکهای مختلف در یک سازمان، بسیار مهم است. برنامه ریزی مدیریت ریسک شامل مراحل زیر است:
1- شناسایی ریسک: در این مرحله، ریسکهای مختلف در سازمان شناسایی میشوند. برای شناسایی ریسکها، میتوان از روشهای مختلفی مانند مصاحبه با کارکنان، بررسی مستندات و گزارشها، و برگزاری جلسات و کارگاهها استفاده کرد.
2- ارزیابی ریسک: در این مرحله، ریسکهای شناسایی شده بررسی میشوند تا میزان اهمیت و احتمال وقوع آنها مشخص شود. برای ارزیابی ریسک، میتوان از روشهای مختلفی مانند تحلیل پوششی (Coverage Analysis)، تحلیل مودباکس (Mode Box Analysis) و تحلیل درختی (Tree Analysis) استفاده کرد.
3- کنترل ریسک: در این مرحله، راههایی برای کنترل و کاهش ریسکهای شناسایی شده پیشنهاد میشود. این راهها ممکن است شامل ایجاد فرآیندهای جدید، تغییر فرآیندها و استفاده از ابزارهای مختلفی مانند بیمه، قراردادها و غیره باشند.
4- مدیریت ریسک: در این مرحله، برنامههایی برای مدیریت ریسکهای شناسایی شده اجرا میشود. برای مدیریت ریسکها، میتوان از روشهای مختلفی مانند تبدیل ریسک (Risk Transfer)، تحمل ریسک (Risk Retention) و کاهش ریسک (Risk Reduction) استفاده کرد.
5- مانیتورینگ ریسک: در این مرحله، ریسکهای شناسایی شده و برنامههای اجرایی برای مدیریت ریسکها مورد مانیتورینگ و ارزیابی قرار میگیرند. به عبارت دیگر، در این مرحله، بررسی میشود که آیا برنامههای مدیریت ریسک اجرا شده به درستی عمل کردهاند یا خیر.
در کل، برنامه ریزی مدیریت ریسک باید به صورت مداوم انجام شود و برای هر سازمان متفاوت است. برای ایجاد برنامه ریزی مدیریت ریسک موثر، نیاز است تا افراد مسئول در سازمان، با توجه به نیازهای سازمان، روشهای مختلف اندازهگیری ریسک و رویکردهای مدیریت ریسک آشنا باشند و توانایی مدیریت ریسکهای مختلف را داشته باشند. همچنین، برای ایجاد برنامه ریزی مدیریت ریسک موثر، نیاز است تا اطلاعات و دادههای مربوط به ریسکهای سازمان به روز باشند و مورد استفاده قرار گیرند.
علاوه بر این، برای موفقیت در برنامه ریزی مدیریت ریسک، نیاز است که فرهنگ سازمانی مناسبی برای مدیریت ریسک در سازمان ایجاد شود و تمرینهای منظمی برای مدیریت ریسکها انجام شود. همچنین، باید برای برنامه ریزی مدیریت ریسک، از تخصصهای مختلفی مانند تحلیلگران مالی، متخصصان امنیت اطلاعات، کارشناسان بیمه و غیره بهره گرفت.
در کل، برنامه ریزی مدیریت ریسک یک فرایند مداوم و همیشگی است که نیازمند همکاری و هماهنگی بین تمامی اعضای سازمان است. انجام برنامه ریزی مدیریت ریسک باعث افزایش اطمینان و اعتماد سرمایهگذاران و مشتریان به سازمان میشود و به طور کلی، بهبود عملکرد و سودآوری سازمان را به دنبال دارد.
اهداف مدیریت ریسک
اهداف مدیریت ریسک به طور کلی به هدف کاهش خطر و افزایش امنیت سازمان و بهبود عملکرد آن میپردازند. به عنوان مثال، اهداف مدیریت ریسک عبارتند از:
1- بقاء و ادامه فعالیت سازمان: این هدف برای جلوگیری از وقوع ریسکهایی است که میتوانند به تعطیلی یا قطع فعالیتهای سازمان منجر شوند. با داشتن برنامه ریزی مدیریت ریسک، سازمان میتواند در برابر ریسکهای مختلف مقاومت کند و به فعالیتهای خود ادامه دهد.
2- صرفه جویی در هزینهها: با اجرای برنامه ریزی مدیریت ریسک، سازمان میتواند هزینههای خود را کاهش داده و به صرفهجویی در بودجه خود بپردازد.
3- رشد مستمر: با کاهش ریسکهای مختلف، سازمان میتواند به رشد مستمر خود ادامه دهد و به توسعه و گسترش فعالیتهای خود بپردازد.
4- عدم توقف عملیات: با داشتن برنامه ریزی مدیریت ریسک، سازمان میتواند در برابر ریسکهایی که ممکن است منجر به توقف عملیات شوند، مقاومت کند و به عملیات خود ادامه دهد.
5- کاهش نگرانیها: با داشتن برنامه ریزی مدیریت ریسک، کارکنان و مدیران سازمان از وقوع ریسکهای مختلف نگران نخواهند بود و میتوانند با اطمینان بیشتری در فعالیتهای خود ادامه دهند.
6- افزایش درآمدها: با کاهش ریسکها، سازمان میتواند فرصتهای جدیدی را برای کسب درآمد ایجاد کند و به سودآوری بیشتری دست یابد.
7- مسئولیت اجتماعی: با داشتن برنامه ریزی مدیریت ریسک، سازمان میتواند مسئولیت اجتماعی خود را نیز بهبود بخشد و در برابر نیازهای اجتماعی و محیطی عمل کند.
8- رعایت مقررات و الزامات: با داشتن برنامه ریزی مدیریت ریسک، سازمان میتواند به رعایت مقررات و الزامات قانونی و محیطی پرداخته و مشکلات حقوقی و مالی راز جمله ریسکهای مربوط به عدم رعایت مقررات را کاهش دهد. رعایت مقررات و الزامات قانونی و محیطی، در برخورد با ریسکهایی که ممکن است در اثر نقض قوانین و مقررات قانونی وجود داشته باشند، از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین دلیل، مدیریت ریسک نیز به عنوان یکی از اصلیترین وظایف مدیران و کارکنان سازمانها در رعایت قوانین و مقررات قانونی و محیطی شناخته میشود.
اصول مدیریت ریسک
درست است، سازمان بین المللی استاندارد (ISO) در استاندارد مدیریت ریسک: اصول و رهنمودها، اصولی را برای مدیریت ریسک ارائه کرده است که برای ایجاد حفاظت و افزایش ارزش سازمان مناسب هستند. این اصول عبارتند از:
1- اصل 1: مدیریت ریسک، ارزش را حفاظت میکند: برای موفقیت در مدیریت ریسک، باید به ارزشهای سازمان توجه کرده و از آنها محافظت کرد.
2- اصل 2: مدیریت ریسک جزئی جدانشدنی از فرآیندهای سازمانی میباشد: مدیریت ریسک باید به عنوان یک فرآیند مستقل و جدانشدنی در فرآیندهای سازمان در نظر گرفته شود.
3- اصل 3: مدیریت ریسک، بخشی از فرآیند تصمیمگیری میباشد: مدیریت ریسک باید بخشی از فرآیند تصمیمگیری در سازمان باشد.
4- اصل 4: مدیریت ریسک، بوضوح با عدم قطعیت در ارتباط میباشد: مدیریت ریسک باید با عدم قطعیت در مورد ریسکها در ارتباط باشد.
5- اصل 5: مدیریت ریسک، فرآیند نظاممند، ساختیافته و بهنگام میباشد: مدیریت ریسک باید به صورت فرآیند نظاممند، ساختیافته و بهروزرسانی شده انجام شود.
6- اصل 6: مدیریت ریسک مبتنی بر بهترین اطلاعات در دسترس میباشد: مدیریت ریسک باید بر اساس بهترین اطلاعات موجود در دسترس صورت گیرد.
7- اصل 7: مدیریت ریسک برای هر سیستمی بصورت خاص طراحی میشود: مدیریت ریسک باید برای هر سیستم و شرایط خاصی که سازمان با آن روبهرو است، طراحی شود.
8- اصل 8: مدیریت ریسک، عوامل انسانی و فرهنگی را در نظر میگیرد: مدیریت ریسک باید به عوامل انسانی و فرهنگی در سازمان توجه کند و آنها را در نظر بگیرد.
9- اصل 9: مدیریت ریسک شفاف و فراگیر است: مدیریت ریسک باید به صورت شفاف و فراگیر در سازمان انجام شود.
10- اصل 10: مدیریت ریسک، نسبت بهتغییرات پویا، تکراری شونده و پاسخگو میباشد: مدیریت ریسک باید به تغییرات پویا در محیط کسب و کار و ریسکهای تکراری و همچنین به پاسخگویی سریع در مواجهه با ریسکهای غیرمنتظره توجه کند.
11- اصل 11: مدیریت ریسک، بهبود مستمر سازمان را تسهیل میکند: مدیریت ریسک باید به عنوان یک فرآیند پویا در سازمان در نظر گرفته شود که بهبود مستمر سازمان را تسهیل کند.
این اصول مدیریت ریسک، به سازمانها کمک میکنند تا ریسکهای موجود را شناسایی کنند، آنها را ارزیابی کنند، برنامهریزی برای مدیریت آنها انجام دهند و در نهایت، ریسکها را کاهش دهند و مدیریت بهتری برای آنها ایجاد کنند.
فرآیند مدیریت ریسک
درست است، فرآیند مدیریت ریسک از شش گام تشکیل شده است که به شرح زیر است:
1- برنامهریزی مدیریت ریسک: این گام شامل تعیین اهداف و استراتژیهای مدیریت ریسک، تعیین منابع مورد نیاز برای اجرای فرآیند مدیریت ریسک و تعیین نقش و مسئولیت هر فرد در فرآیند مدیریت ریسک میباشد.
2- شناسایی ریسک: در این گام، ریسکهای موجود در سازمان شناسایی میشوند. این شناسایی میتواند به صورت فعال و با همکاری تیمهای مختلف سازمان انجام شود.
3- تخمین ریسک: در این گام، احتمال و تأثیر ریسکهای شناسایی شده تخمین زده میشود. این تخمین به صورت کمی یا کیفی انجام میشود.
4- ارزیابی ریسک: در این گام، ریسکهای شناسایی شده بر اساس اهمیت و اولویت ارزیابی میشوند تا برای مدیریت برنامهریزی شود. این ارزیابی میتواند با استفاده از روشهای مختلفی از جمله ماتریس ریسک انجام شود.
5- برنامهریزی پاسخ: در این گام، برای هر ریسک، برنامهریزی پاسخهای مناسب و اقدامات مدیریتی تعیین میشود. این برنامهریزی باید شامل پاسخهای احتمالی به ریسکها، زمانبندی و منابع مورد نیاز برای اجرای پاسخها باشد.
6- اجرا، نظارت و کنترل: در این گام، برنامهریزی پاسخهای تعیین شده در گام قبل، اجرا میشوند و نظارت و کنترل بر روی آنها انجام میشود تا اطمینان حاصل شود که پاسخهای مدیریت ریسک به خوبی اجرا شدهاند و موثر بودهاند. همچنین در این گام، ریسکها برای اطمینان از اینکه تغییراتی در سازمان ایجاد نمیشود، نظارت میشوند.
برنامه ریزی مدیریت ریسک
برنامه ریزی مدیریت ریسک یک فرآیند مهم در مدیریت ریسک است و شامل طراحی و تدوین یک برنامه جامع و کامل برای اجرای فرآیند مدیریت ریسک میباشد. این برنامه باید توسط تمامی طرفهای درگیر در فرآیند مدیریت ریسک توافق شده و تأیید شود.
در برنامهریزی مدیریت ریسک، ابتدا باید اهداف و استراتژیهای مدیریت ریسک برای سازمان تعیین شود. سپس، منابع مورد نیاز برای اجرای فرآیند مدیریت ریسک شناسایی میشوند و نقش و مسئولیت هر فرد در فرآیند مدیریت ریسک مشخص میشود.
برنامه ریزی مدیریت ریسک شامل چهار مرحله اصلی است که عبارتند از:
1- شناسایی ریسک: در این مرحله، ریسکهای موجود در سازمان شناسایی میشوند و باید مشخص شود کدام ریسکها در اولویت قرار دارند.
2- تحلیل ریسک: در این مرحله، ریسکهای شناسایی شده با استفاده از روشهای مختلفی مانند تحلیل SWOT، تحلیل PESTEL و تحلیل فرصتها، تهدیدها، نقاط قوت و نقاط ضعف (SWOT) مورد ارزیابی قرار میگیرند.
3- برنامهریزی پاسخ: در این مرحله، برای هر ریسک، برنامهریزی پاسخهای مناسب و اقدامات مدیریتی تعیین میشود.
4- نظارت و کنترل: در این مرحله، برنامهریزی پاسخهای تعیین شده در مرحله قبل، اجرا میشوند و نظارت و کنترل بر روی آنها انجام میشود تا اطمینان حاصل شود که پاسخهای مدیریت ریسک به خوبی اجرا شدهاند و موثر بودهاند.
در نهایت، برنامه ریزی مدیریت ریسک باید به صورت مداوم ارزیابی و بازبینی شود تا اطمینان حاصل شود که این برنامه همواره با تغییرات در سازمان همگام باشد و به روز باشد.
تکنیکها، ابزارها و روشها
درست است، در بحث برنامهریزی مدیریت ریسک، تکنیکها، ابزارها و روشهای مختلفی میتوانند برای شناسایی، تحلیل و مدیریت ریسکها مورد استفاده قرار گیرند. برخی از این روشها عبارتند از:
1- جلسات برنامهریزی: جلسات برنامهریزی میتوانند به عنوان یک روش مؤثر برای شناسایی و ارزیابی ریسکها و همچنین برای تعیین اقدامات مدیریت ریسک استفاده شوند. در این جلسات، تیمهای مختلف سازمان باید با همکاری و تعامل، ریسکهای موجود را شناسایی و برنامهریزی مدیریت ریسک را تعیین کنند.
2- تجزیه و تحلیل STEEPLED: این روش شامل تحلیل فرصتها، تهدیدها، عوامل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، قانونی، اقتصادی و محیطی است. با استفاده از این روش، میتوان ریسکهایی که مرتبط با عوامل محیطی و فرهنگی هستند را شناسایی کرد.
3- تجزیه و تحلیل SWOT: در این روش، نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصتها و تهدیدهای سازمان شناسایی و ارزیابی میشوند. با استفاده از این روش، میتوان نقاط ضعف سازمان را شناسایی کرد و برنامهریزی مدیریت ریسکهای مرتبط را تعیین کرد.
4- تجزیه و تحلیل ذینفعان: در این روش، نیازها، نگرانیها و انتظارات ذینفعان شناسایی و ارزیابی میشوند. با استفاده از این روش، میتوان نیازهای ذینفعان را شناسایی کرد و برنامهریزی مدیریت ریسکهای مرتبط را برای رفع نیازهای آنها انجام داد.
این تکنیکها و روشها تنها بخشی از روشهای مورد استفاده در برنامهریزی مدیریت ریسک هستند و بسته به نوع و ماهیت سازمان، روشهای مختلفی ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.
برنامه ریزی مدیریت ریسک.pdf
دیدگاه خود را بنویسید